สวัสดีค่ะ
ช่วงสิ้นปีที่ผ่านมา เรามีโอกาสได้ขึ้นเหนือและไปวนเวียนอยู่ตามเขา ตามดอยค่อนข้างบ่อย
แล้วก็ได้แวะเข้าไปหมู่บ้านชาวเขาอยู่เรื่อยๆ ทั้งที่ขับรถไปเอง
ซ้อนมอไซต์ชาวเขาไปบ้าง ไม่ก็เดินป่าแบบสั้นๆเข้าไป
บางหมู่บ้านก็เพิ่งไปมาครั้งแรก บางหมู่บ้านก็ไปซ้ำๆ ไปแล้วไปอีก
แต่จะขอบอกว่ามันไม่น่าเบื่อเลยย เพราะบางทีถึงจะเป็นหมู่บ้านเดิมที่เราไปมาแล้ว
แต่ทุกๆครั้งที่เข้าไปเนี้ย สิ่งแวดล้อมข้างทาง คน หรือสิ่งที่เราไปเจอเนี้ย
มันก็จะแตกต่างกันไปในแต่ละครั้ง
วันนี้เราเลยจะมาแบ่งปันความสุขเล็กๆในการเข้าป่า ขึ้นดอย
ผ่านภาพถ่าย พร้อมเรื่องราวเล็กๆน้อยๆที่เจอมาระหว่างทางค่ะ : )
(1) หมู่บ้านมูเซอแม่จาเหนือ หมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านเล็กๆอยู่กลางหุบเขา ที่นี่ถูกโอบล้อมด้วยลำธาร
และแปลงถั่วแดง วิธีการเข้าหมู่บ้านถ้าไม่ขี่มอไซต์ ก็ต้องเดินเท้าเอาเท่านั้น
(2) นนซะ หรือนันทรัพย์นี่แหละ ฟังไม่ค่อยชัด ดูจากทรงแล้วน่าจะแก่นสุดในหมู่บ้าน
เอะอะๆ มันปีนต้นไม้โชว์ตลอด เหมือนเป็นบอดี้การ์ดของหมู่บ้าน คอยไล่หมา ไล่ไก่ให้เวลาเดิน น่ารักมาก
(3) บ้านแบบใกล้ๆ แฮนด์เมดทุกหลัง
(4) ชาวแก๊งค์เราเอง เวลาคุยกันนี่คุยไม่ค่อยรู้เรื่องนะ เพราะแต่ละคนยังไม่ค่อยถนัดภาษาไทยกัน
ใช้ไม้ใช้มือ ใช้เสียงหัวเราะ ทำหน้าทำตาสื่อสารกันเอา
(5) ลำธารข้างล่างหมู่บ้านเดินมาไม่ไกล แต่ว่าชันมากกก
สถานที่ประจำของเด็กๆ ชอบมาเล่นน้ำ อาบน้ำกันที่นี้
(6) สร้อยคอหัวผึ้ง เท่มาก เพิ่งเคยเห็น
(7) ลานกิจกรรมหมู่บ้าน เวลาถึงวันสำคัญ ประเพณีต่างๆทุกอย่างจะถูกจัดขึ้นตรงบริเวณนี้ค่ะ
ช่วงปีใหม่ ชาวบ้านจะเอากิ่งไม้อันใหญ่ๆผูกกระดาษสี แล้วตั้งไว้ตรงกลาง สวยมากก
(8) ศุภชัย ตอนที่เจอครั้งแรกคือ กำลังปีนต้นไม้ (แต่ไม่เหมือนนอซะนะ นอซะมันปีนเล่นๆ) แต่เจ้านี่มันปีนจริงจังเก็บผลไม้กิน 555555555 มีความหิว ปีนไปกินไป เขย่าให้ลูกร่วง ลงมาเก็บแล้วก็ปีนต่อ
(9) ผลไม้ที่ว่าค่ะ ไม่รู้ว่าคืออะไรเหมือนกัน แต่เจ้าศุภชัยน้ำใจงามมาก อยู่ดีๆเอามาให้เป็นกอบเป็นกำ
แล้วก็มานั่งกินด้วย แต่ไปๆมาๆสรุปมันนี่แหละกินเยอะสุด เหมือนเอามากินเองอะ 55555
(10) ที่นี่ยังใช้ครกกระเดื่องกันอยู่เลย มันเป็นเหมือนที่ตำข้าวเปลือกแต่ใช้แรงงานธรรมชาติเอา
ตอนเย็นก็เอาข้าวเปลือกมาเทไว้ ตอนเช้ามาเก็บอีกทีก็กลายเป็นข้าวสารแล้ว
(11) ผักกาดจากครัวในบ้าน นอกบ้านจะมีราวแขวนเลยค่ะ เหมือนตากเสื้อผ้า
แต่เป็นผักกาดแห้งๆ แขวนไว้แทน ถ้าจะกินก็ค่อยเอามาต้มทำอาหาร
(12) กิจกรรมของหมู่บ้าน เล่นกันตั้งแต่เด็ก วัยรุ่น ยันผู้ใหญ่เลย
(13) รูปนี้เราเข้าไปหมู่บ้านตอนเที่ยงค่ะ คือพวกผู้ใหญ่ วัยรุ่นก็จะไปทำสวนทำไร่กันหมด
ทั้งหมู่บ้านเลยจะเหลือแต่เด็ก พวกนี้ก็มาต้อนรับเราด้วยการเด็ดดอกไม้มายัดใส่กระเป๋า ตอนแรกก็เป็นดอกไม้แบบกุ๊กกิ๊กน่ารักๆ แต่พอตอนหลังมันไปดึงมาทั้งกิ่งแบบที่เห็นนี่แหละ…
(14) ปกติข้างทางนี่จะเขียวเต็มไปด้วยต้นข้าวโพดเรียงแถวกันแน่นๆ
แต่อันนี้เป็นช่วงเริ่มเข้าหน้าร้อนค่ะ ก็เลยดูแห้งแล้ง กลายเป็นฟีลเอิธโทนอย่างที่เห็น
(15) ต้นไม้กวาด ขอเรียกแบบนี้แล้วกัน ต้นนี้เขาจะปลูกกันรอบบ้านเลย
วิธีใช้ก็คือเอามาตากแห้งจนเหลือง แล้วมันจะกลายเป็นไม้กวาดเอาไว้กวาดบ้านได้เลย
(16) แม่ใหญ่ประจำหมู่บ้านค่ะ ที่เห็นนั่งอยู่ตรงนี้คือบริเวณส่วนกลางของหมู่บ้าน
เป็นคล้ายๆร้านขายของชำเล็กๆ มีทีวีส่วนรวมไว้ดูกันด้วย
(17) มุมพักผ่อนของเด็กๆ
(18) บ้านที่นี่วิวดีทุกหลัง แถมอากาศดีด้วยนะ
(19) รูหนีแม่ออกมาเตร็ดเตร่นอกกรง
(20) ระหว่างทางไปหมู่บ้านเลาวู ดูความอบอุ่นของสีเขียวสิ
(21) ไร่สตอเบอร์รี่ของชาวม้ง เราไปช่วงหน้าฝนค่ะ พอหมอกลงนี่เพื่อนที่ยืนอยู่ข้างๆกันหายไปเลย
หมอกแบบทึบจริง แต่ก็สวยมากจริงๆเหมือนกัน
(22) เห็นน่ากินแบบนี้ แต่สารเคมีก็ใช่ย่อยเหมือนกันนะ
(23) ระหว่างทางอีกแล้ว ถนนขึ้นเขาถึงจะแลกมากับความเมารถนิดหน่อย
แต่ถ้าวิวสวยขนาดนี้ ยอมมมมมมม
(24) ถนนดอกบัวตอง ขับไปเรื่อยๆข้างหน้า
เหลืองอ๋อย เต็มข้างทางเลย
(25) รูปนี้สังเกตุจากต้นสน เราขับรถขึ้นมากันค่อนข้างสูงแล้ว
ลุงคนนั้นที่ยืนอยู่คือลุงสาม ลุงสามเป็นชาวลีซอที่พาเราไปหมู่บ้านชาวบ้านต่างๆ
(26) จุดแวะพักรถเวียงแหง ระหว่างทางไปหมู่บ้านเลาวู
จะมีชาวบ้านเอาผักมาตั้งโต๊ะขายด้วยค่ะ ตรงนี้มีบ้านต้นไม้ด้วยนะ
(27) ชิงช้าบริเวณจุดพักเวียงแหง จากตรงนี้ขับเข้าไปเรื่อยๆ
จะเป็นโครงการบ้านเล็กในป่าใหญ่ค่ะ ( พี่เจ้าหน้าที่อุทยานบอกมา )
(28) หมู่บ้านเลาวู อันนี้เป็นหมู่บ้านที่อยู่บนเนินเขา พอเดินขึ้นไปถึงจุดนึงของหมู่บ้าน
เราจะหันมองวิวได้แบบสามร้อยหกสิบองศาเลย ที่นี่อากาศดีมาก
(29) ชาวบ้านที่เดินสวนออกมาจากหมู่บ้าน หิ้วหลานมาด้วย
น่ารักกกกกกก
(30) ข้าวโพดอันนี้เป็นอาหารสัตว์ แข็งและเหลืองมากๆ
(31) หมูอีกแล้ว บนดอยหมูเยอะกว่าหมาอีกค่ะ ฮ่าๆ
(32) ถนนข้างทางอำเภอเวียงแหง
(33) ทางเดินข้าวโพด เป็นทางเดินไปไร่ไปสวนของชาวบ้านคนอื่นๆค่ะ
ข้างทางนี่เต็มไปด้วยแปลงข้าวโพด แต่พอหลุดจากโซนนี้ จะกลายเป็นต้นส้ม ป๋วยเล้ง หัวไชเท้าแทน
(34) อันนี้เป็นการทำพิธีบูชาผีของชาวบ้าน ข้างล่างเสาต้นนี้จะถูกพรมด้วยเลือดไก่สดๆ
(35) ลุงกีผะ หรือพรานจิ่ง ลุงแกมีลูกสมุนอยู่สองตัว
คือ จานะ และ นานะ หมาสีดำคู่แม่ลูกที่ชอบการเดินป่า
(36) น้ำตกเล็กๆกับพรานจิ่ง
(37) พรานจิ่งและแก๊งค์ไก่
(38) ปิดท้ายไปด้วยเจ้าหมูดำ ตัวนี้เจอบ่อยสุด กว่าจะตีสนิทลูบหัวลูบหางได้ปาไป 3 เดือนค่ะ
แต่สุดท้ายไม่รอด ที่หมู่บ้านมีงานเลี้ยงฉลอง และเจ้าตัวนี้อวบอ้วนกำลังพอดี….
————————————————–
สำหรับหมู่บ้านแรก หมู่บ้านมูเซอแม่จาเหนือ
อันนี้เข้าไปบ่อยหน่อยจนตัดต่อเป็นวิดีโอได้เลย เพื่อใครดูภาพนิ่งยังไม่จุใจ
ไปดูแบบเคลื่อนไหวกัน
